Jood in zeewier

Hoe kunnen we testen of er jood in zeewier zit?

a.Begrippen als achtergrond voor experiment

b.Materiaal + stoffen

c.Opstelling (foto)

d.Etiketten

COS brochure

a.Werkwijze

Verbrand het bruinwier gedurende 4 uren op 550°C.
Kook de assen van het zeewier in ongeveer 20 mL gedestilleerd water in een ruime beker en filtreer als het nog warm is.
Breng het filtraat over in een tweede propere beker en laat afkoelen.
Voeg ongeveer 2 ml zwavelzuur toe van 0,5 mol/L, gevolgd door 10 ml waterstofperoxide.
Breng het mengsel over in de scheitrechter en voeg 10 à 20 ml cyclohexaan toe. Sluit de scheitrechter en schud ongeveer 30 s.
Verminder hierna de druk in de scheitrechter door het kraantje open te draaien terwijl je de trechter ondersteboven houdt.
Scheid de twee lagen van elkaar. De bovenste laag (paars) is het cyclohexaan met daarin het jood.
De onderste laag is de waterfase. De waterlaag is niet meer nodig in het verdere experiment.
Laat de paarse cyclohexaanlaag in een verdampingsrecipiënt lopen en laat verdampen op kamertemperatuur.
Langzaam maar zeker vormen er zich joodkristallen die de volgende les getoond kunnen worden.

b.Waarneming (+ foto’s)

Omdat dijood een apolaire stof is zal het oplossen in de cyclohexaan. Als dan de cyclohexaan verdampt, blijft enkel nog dijood over.

Zeewier bevat een aantoonbare hoeveelheid dijood. De afgescheiden hoeveelheid jood in kristalvorm bleek vrij gering.

Zorg voor vers zeewier dat een hoog gehalte jodium bevat. Gebruik dus zo vers mogelijk zeewier.

Bronnen