Detectie van het vuilafvoerende effect van proteasen

1.Onderzoeksvraag

Hoe kun je proteasewerking aantonen?

2.Voorbereiding

Materialen

• 4 bekers (250 ml)
• witte katoenen stukken (afmeting   ca. 6 x 6 cm tot 5 x 10 cm), zeer geschikt zijn kompressen uit de apotheek
• Cacaodrank uit melk
• Protease
• Wasmiddel (met enzymen)
• Wasmiddel (enzymvrij, vb. Wolwasmiddel)

3. Werkwijze

Ongeveer 8 druppels cacaodrank worden op  een  klein stukje katoen (ongeveer 6 x 6 cm)  gedruppeld.    Op deze manier  worden   minstens 5 vuile stukken katoen gemaakt.  De textielstukken worden vervolgens   gedroogd met een   föhn of na het drogen warm gestreken met een strijkijzer.

 4 bekers, elk met 100 ml water, worden bereid en verwarmd  tot ca. 40 °C:

Bekerglas 1        +      1/2 theelepel wasmiddel,   met enzymen (ca. 2 g of2 ml)

Bekerglas 2        +        1/2 theelepel wasmiddel zonder enzym (ca. 2 g of2 ml)

Bekerglas 3        +     ca. 100 mg protease

Bekerglas 4                  zonder toevoeging (zuiver   water)

Elk bevuild stuk stof wordt in een van de voorbereide verwarmde bekers geplaatst en  met  behulp van een glazen staaf gedurende 10 minuten onder   dezelfde omstandigheden in de oplossing verplaatst.    Een stukje weefsel blijft als vergelijking.  De stukken stof worden vervolgens kort  onder stromend water gespoeld,   bekeken en vergeleken  met het ongewassen stuk.

 4. Waarneming

In enzymhoudende oplossingen is de vuilverwijdering van eiwithoudend vuil aanzienlijk beter dan in enzymvrije oplossingen.

Eiwitten zijn macromoleculen.   Door het grote moleculaire oppervlak kan eiwithoudend vuil  zeer intensief aan oppervlakken hechten.  De   vuilaanhechting wordt verder versterkt door denaturatie-   en verouderingsprocessen op de textielvezel.   Verouderd of verwarmd eiwithoudend vuil kan in de overgrote meerderheid van de gevallen niet meer  worden verwijderd  zonder de hulp  van   proteasen.

Enzymen zijn gecompliceerde  eiwitten.   Ze fungeren als specifieke biokatalysen. Enzymen  van het proteasetype zijn in staat  om eiwitverbindingen     (eiwitten)   te splitsen en af te breken in kleinere in wateroplosbare fragmenten (aminozuren,peptiden), die vervolgens  gemakkelijk uit het weefsel kunnen worden  gewassen.