KLIK

Met UV treedt de reactie op tussen de enkelvoudige stoffen
Cl₂(g) + H₂(g) → 2 HCl(g)
De grootste productie gebeurt bij de vorming van halogeenalkanen en PVC
R−H + Cl₂ → R−Cl + HCl
R−Cl + HF → R−F + HCl

Op laboschaal kan zoutzuur bekomen worden door o.a.
NaCl + H₂SO₄ → NaHSO₄ + HCl
NaCl + NaHSO₄ → HCl + Na₂SO₄

Zoutzuur is een éénwaardig zuur, dat volledig dissociëert in een waterige oplossing van een H+-ion en één Cl–ion geven. In waterige oplossing bindt H⁺ aan water tot H₃O⁺.
HCl + H₂O ⇌ H₃O⁺ + Cl⁻
Zoutzuur kan ook gebruikt worden om de zouten met ten minste één chloride-ion, zoals natriumchloride te bereiden. De zouten worden chloriden genoemd en zijn bijna allemaal oplosbaar in water, een uitzondering is het zilverchloride met een wit neerslag. Meest gekend chloride is het natriumchloride, het keukenzout.

KLIK

Beitsen van metalen
KLIK
Schoonmaken: ontkalken, verwijderen van cementsporen, WC-reiniger
KLIK
Zoutzuur komt ook in kleinere hoeveelheden in toepassingen voor: olieproductie, winnen van producten zoals citroenzuur, aspartaam, fructose…

KLIK– KLIK

Tijdens de Industriële Revolutie steeg de vraag naar o.a. natriumcarbonaat en Nicolas Leblanc ontwikkelde een nieuwe industriële schaal proces voor het produceren van de natriumcarbonaat.
KLIK
In het Leblancproces, werd zout omgezet in natriumcarbonaat met behulp van zwavelzuur, kalksteen en kolen, waarbij waterstofchloride als bijproduct ontstond. Aanvankelijk werd dit gas afgevoerd, maar de Alkali Wet van 1863 verbood dit, waardoor HCl werd geabsorbeerd.
Later werd de Hargreaves systeem ontwikkeld dat vergelijkbaar is met het leblancproces behalve zwaveldioxide, water en lucht worden gebruikt in plaats van zwavelzuur.

KLIK

In begin 20ste eeuw werd dit proces vervangen door het Solvayproces waarbij zoutzuur geen bijproduct meer was.

Op dat moment werd zoutzuur reeds in verschillende toepassingen aangewend.
Tegenwoordig wordt het vooral gemaakt door adsorptie bij de industriële productie van organische stoffen.

KLIK