Ozon
| Formule | O3 KLIK |
| Familie | niet-metalen |
| Productie | Ozongenerators worden gebruikt om ozon te produceren voor het reinigen van lucht of het verwijderen van rookgeur in niet-bezette ruimten. KLIK
Ontladingsmethode UV-ozongeneratoren of vacuüm-ultraviolette (VUV) ozongeneratoren maken gebruik van een lichtbron die een smalbandig ultraviolet licht genereert, geproduceerd door de zon. UV-ozongeneratoren gebruiken omgevingslucht voor de productie van ozon, er worden geen luchtbehandelingssystemen gebruikt (luchtdroger of zuurstofconcentrator). KLIK |
| Eigenschappen | Ozon is kleurloos of lichtblauw gas (blauw wanneer vloeibaar gemaakt), slecht oplosbaar in water en veel beter oplosbaar in inerte niet-polaire oplosmiddelen zoals tetrachloorkoolstof , waarin het een blauwe oplossing vormt. Bij -112 ° C condenseert het om een donkerblauwe vloeistof te vormen. Bij temperaturen onder -193,2 ° C vormt het een violetzwarte vaste stof. |
| Toepassingen | Ozon werkt desinfecterend en wordt gebruikt om bijvoorbeeld drinkwater te ontsmetten. Het voordeel ten opzichte van bijvoorbeeld dichloor is dat het geen smaak in het water achterlaat.
Verder wordt ozon nog gebruikt bij het desinfecteren van bronwater, zwemwater en van oppervlaktes die in contact komen met voedsel, bij het verwijderen van sporen van gisten uit lucht (belangrijk wanneer voedsel ingepakt wordt), bij het schoonmaken en bleken van stoffen, het ontgeuren van interieurs en materialen na brandschade en bij het verwijderen van ongewenste schadelijke stoffen (bijvoorbeeld herbiciden) uit water. In de intensieve visteelt wordt ozon als desinfectiemiddel gebruikt en voor afbraak van afvalproducten van de vis. Het wordt ook toegepast als oxidator bij bodemsaneringen van organische verontreinigingen. KLIK Ozontherapie KLIK |
| Geschiedenis | In 1785 voerde de Nederlandse chemicus Martinus van Marum experimenten uit met elektrische vonken boven water toen hij een ongewone geur opmerkte, die hij toeschreef aan de elektrische reacties, zich niet realiserend dat hij in feite ozon had gecreëerd.
Een halve eeuw later merkte Christian Friedrich Schönbein dezelfde doordringende geur en herkende het als de geur die vaak een bliksemschicht volgde. In 1839 slaagde hij erin de gasvormige chemische stof te isoleren en noemde het “ozon”, van het Grieks wat “ruiken” betekent. Om deze reden wordt Schönbein over het algemeen gecrediteerd voor de ontdekking van ozon.De formule voor ozon, O3, werd pas in 1865 bepaald door Jacques-Louis Soret en bevestigd door Schönbein in 1867. Gedurende een groot deel van de tweede helft van de negentiende eeuw en tot ver in de twintigste eeuw werd ozon door natuuronderzoekers en gezondheidswerkers als een gezond onderdeel van het milieu beschouwd. Een groot deel van de aantrekkingskracht van ozon lijkt het gevolg te zijn van zijn “frisse” geur, die associaties opriep met zuiverende eigenschappen. Wetenschappers merkten echter de schadelijke effecten op. In 1873 documenteerden James Dewar en John Gray McKendrick dat kikkers traag werden, vogels naar adem hapten en het bloed van konijnen verminderde zuurstofniveaus na blootstelling aan “geozoniseerde lucht”, die “een destructieve actie uitoefenden”. KLIK – KLIK Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd ozon getest in het Militair Hospitaal van Queen Alexandra in Londen als mogelijk desinfecterend middel voor wonden. Het gas werd gedurende 15 minuten rechtstreeks op wonden aangebracht. Dit resulteerde in schade aan zowel bacteriële cellen als menselijk weefsel. |
| Bronnen | Ozonlaag KLIK
Afbraak van de ozonlaag KLIK |
Een UCLL project
Partners
