Michael Faraday

Michael Faraday genoot weinig onderwijs, maar werd een van de meest invloedrijke experimentele fysici van de negentiende eeuw. Zijn studie van elektriciteit en magnetisme legde de basis voor het wetenschappelijke begrip van het principe van elektromagnetische inductie, evenals de relatie tussen chemie en elektromagnetisme, ook bekend als elektrochemie.

Tijdens de zeven jaar van zijn leertijd, ontwikkelde hij een liefde voor wetenschappelijke concepten uit het lezen van boeken over het onderwerp. Beginnend in 1812, aan het eind van zijn leertijd, begon Faraday wetenschappelijke lezingen bij te wonen, met name gegeven door een prominente Engelse wetenschapper van die tijd, Humphry Davy (die de eerste elektrische lamp uitvond), hoewel hij ook lezingen bijwoonde die door andere wetenschappers werden gegeven. Faraday maakte zorgvuldige aantekeningen bij deze lezingen en stelde ze samen in een boek van 300 pagina’s. Toen Davy in 1813 gewond raakte, met zijn gezichtsvermogen beschadigd als gevolg van een chemisch ongeval, huurde hij Faraday in als zijn assistent, en kreeg hij ook een baan bij de Royal Society als een chemisch assistent.

Davy reisde op een tour van 1813-15, en Faraday diende als zowel zijn wetenschappelijke assistent en bediende op de reis. Deze reis stelde Faraday in staat, ondanks de sociale positie waar hij vandaan kwam en bleef, vertrouwd te raken met de grootste Europese wetenschappelijke geesten van deze tijd en vertrouwd te raken met de wetenschappelijke concepten die zij bespraken.
Michael Faraday was een van de meest invloedrijke experimentele fysici van de negentiende eeuw, maar wordt het meest erkend voor prestaties op twee gebieden: elektrochemie en elektromagnetisme.
Zijn vroege werk met Davy concentreerde zich op chemie, en zijn vroegste experimenten hadden betrekking op eenvoudige chemische batterijen. Bij het bestuderen van chemische verbindingen ontdekt door Davy, formuleerde hij wetten die het chemische proces van elektrolyse regelen.
Faraday verkende het concept van elektromagnetisme. De Deense fysicus Hans Christian Orsted had in 1821 al ontdekt dat elektrische velden een magnetisch veld opwekten, maar het was Faraday’s werk dat grotendeels wordt erkend als ontdekking dat magnetische velden ook elektrische velden kunnen induceren en dus het concept van elektromagnetische inductie vollediger kan onderzocht worden. Het werk van Faraday leidde in die tijd tot controverses met betrekking tot de vraag of hij collega’s met wie hij samenwerkte, naar behoren had gecrediteerd. In zijn latere jaren vormde de samenwerking van Faraday met James Clerk Maxwell de basis voor de vergelijkingen van Maxwell die de belangrijkste fysieke relaties van elektromagnetisme beschrijven, waarvan sommige directe herformuleringen waren van de experimentele inzichten van Faraday.

Een kooi gemaakt van geleidende metalen gaas is vandaag bekend als een kooi van Faraday, en heeft de eigenschap dat alle objecten in de kooi worden beschermd tegen elektromagnetische velden of elektrische ontladingen die van buiten de kooi komen. De kooi van Faraday dankt zijn naam aan een 1843-experiment uitgevoerd door Faraday, het “ijsemmer-experiment” genoemd, waaruit bleek dat elektromagnetische inductie op een geleider resulteert in een elektrische lading op de buitenste schil van de geleider.

Cartoon: KVCV

Geboren: Newington Butts Londen, 22 september 1791 – bij Hampton Court Palace, 25 augustus 1867)

Land: Groot-Brittannië

Bronnen: wikipedia – britannica– thoughtCo – famous scientists

Film:

Ontdekking(en): KLIK : Kooi van Faraday

Jonge geleerde: KLIK

Postzegels-Bankbiljet: KLIK – KLIK – KLIK

Michael Faraday

Steekkaarten

Zoektermen

Een UCLL project

Partners

Delen