Chloorgas
| Formule | Cl2 |
| Familie | Niet-metalen |
| Productie | Chloor wordt geproduceerd via elektrolyse door een elektrische stroom door een oplossing van pekel (zout opgelost in water) door te geven. Dit proces heet elektrolyse.
De drie belangrijkste technologieën voor het produceren van chloor zijn -het membraancelproces, tegenwoordig het meest gebruikt in Europa -het diafragma cel proces (gebruikt voor bijna 14% van de geïnstalleerde capaciteit)
|
| Eigenschappen | Chloor is een groenachtig geel gas bij kamertemperatuur en atmosferische druk. Het is twee en een half keer zwaarder dan lucht. Het wordt een vloeistof bij -34 ° C (-29 ° F). Het heeft een verstikkende geur, en inademing veroorzaakt verstikking, verstopping van de borst, dichtheid in de keel, en na ernstig blootstelling -oedeem (vulling met vloeistof) van de longen. |
| Toepassingen | Chloor doodt bacteriën – het is een ontsmettingsmiddel. Het wordt gebruikt om drinkwater en zwembadwater te behandelen en ook honderden consumentenproducten van papier tot verf en van textiel tot insecticiden te maken. KLIK KLIK Ongeveer 20% geproduceerd chloor wordt gebruikt om PVC te maken. PVC wordt gebruikt in raamkozijnen, auto interieurs, elektrische bedrading isolatie, waterleidingen, bloedzakken en vinyl vloeren. Een ander belangrijk gebruik voor chloor is in organische chemie. Het wordt gebruikt als oxidatiemiddel en in substitutiereacties. 85% van de farmaceutica gebruiken in een bepaald stadium chloor of zijn verbindingen bij hun productie. In het verleden werd chloor meestal gebruikt om chloroform (een verdoving) en tetrachloorkoolstof (een droogreinigingsmiddel) te maken. Echter, beide chemicaliën zijn nu strikt gecontroleerd, omdat ze leverschade kunnen veroorzaken. Chloorgas is zelf zeer giftig en werd tijdens de Eerste Wereldoorlog als chemisch wapen gebruikt. KLIK |
| Geschiedenis | Zoutzuur (HCl) was reeds bekend bij de alchemisten. Het gasvormige element zelf werd in 1774 door Carl Wilhelm Scheele in Uppsala, Zweden, geproduceerd door zoutzuur te verhitten met het mineraal pyrolusiet, die natuurlijk voorkomend mangaandioxide, MnO2. Er ontstond een dicht groengeel gas, dat hij omschreef als een verstikkende gas en opgelost in water een zure oplossing opleverde. Hij merkte op dat het lakmoes papier bleekte evenals bladeren en bloemen. KLIK Humphry Davy onderzocht het in 1807 en concludeerde uiteindelijk niet alleen dat het een eenvoudige stof was, maar dat het werkelijk een element was. Hij kondigde dit in 1810 aan en toch duurde het nog tien jaar vooraleer chemici accepteerden dat chloor echt een element was. KLIK |
| Bronnen | KLIK – KLIK |
Een UCLL project
Partners
.jpg){kind=link}
