Antoine Lavoisier

Artikel KVCV Lavoisier

Antoine-Laurent Lavoisier was een prominente Franse chemicus en leidende figuur in de 18e-eeuwse chemische revolutie die een experimenteel gebaseerde theorie van de chemische reactiviteit van zuurstof ontwikkelde en co-auteur van het moderne systeem voor het benoemen van chemische stoffen. Nadat hij vóór de Franse Revolutie ook als leidende financier en openbare beheerder had gediend, werd hij tijdens de revolutionaire terreur met andere financiers geëxecuteerd.

Lavoisier was het eerste kind en de enige zoon van een rijke burgerlijke familie die in Parijs woonde. Tijdens zijn jeugd toonde hij een ongewone leergierigheid en zorg voor het algemeen belang. Na zijn kennismaking met de humaniora en wetenschappen aan het prestigieuze Collège Mazarin, studeerde hij rechten. Omdat de faculteit rechten van Parijs weinig eiste van zijn studenten, kon Lavoisier een groot deel van zijn drie jaar als jurist doorbrengen tijdens openbare en privécolleges over scheikunde en natuurkunde en werkte hij onder de voogdij van vooraanstaande natuuronderzoekers. Na het afronden van zijn juridische studie, werd Lavoisier, net als zijn vader en zijn grootvader van moederszijde vóór hem, toegelaten tot de elite Orde van Barristers, wiens leden zaken voordroegen voor het Hooggerechtshof (Parlement) van Parijs. Maar in plaats van recht te doen, begon Lavoisier wetenschappelijk onderzoek te doen dat hem in 1768 toegang gaf tot de vooraanstaande Franse filosofische maatschappij, de Academie van Wetenschappen in Parijs.

De bewering dat massa constant blijft in chemische reacties was eerder een veronderstelling van onderzoekers van de Verlichting dan een ontdekking die aan het licht kwam door hun experimenten. Lavoisier geloofde dat materie niet werd gemaakt of vernietigd in chemische reacties, en in zijn experimenten probeerde hij dit aan te tonen. Toch had hij moeite om te bewijzen dat zijn visie universeel geldig was. Zijn aandringen dat scheikundigen deze aanname als een wet aanvaardden, maakte deel uit van zijn grotere programma voor het verhogen van de chemie naar de onderzoeksnormen en de causale verklaring die te vinden is in de hedendaagse experimentele natuurkunde. Terwijl andere chemici ook op zoek waren naar behoudsprincipes die chemische reacties konden verklaren, was Lavoisier vooral van plan alle stoffen te verzamelen en wegen die betrokken zijn bij de reacties die hij bestudeerde. Zijn succes in de vele uitgebreide experimenten die hij uitvoerde was voor een groot deel te danken aan zijn onafhankelijke rijkdom, die hem in staat stelde om dure apparaten te laten bouwen naar zijn ontwerp, en om zijn vermogen om getalenteerde onderzoekspartners te werven en te leiden. Het feit dat Franse chemiestudenten nog steeds het behoud van de massa als “de wet van Lavoisier” leren, is een aanwijzing voor zijn succes bij het maken van dit principe tot een fundament van de moderne chemie.

De zuurstoftheorie van verbranding was het resultaat van een veeleisende en volgehouden campagne om een experimenteel gefundeerde chemische theorie van verbranding, ademhaling en calcinatie te construeren. Vanaf het begin van de jaren 1770 tot 1785, toen de laatste belangrijke delen van de theorie op hun plaats vielen, voerden Lavoisier en zijn medewerkers een breed scala aan experimenten uit om veel punten op hun onderzoeksgrens te bereiken. Toen de Franse revolutie in 1789 begon, zag Lavoisier het, net als vele andere filosofisch ingestelde beheerders, als een kans om de politiek en economie van de natie te rationaliseren en te verbeteren. Een dergelijk optimisme werd echter snel getemperd door omwentelingen die het voortbestaan van de staat in gevaar brachten. Lavoisier, die misschien wel het gezag van de wetenschap en de macht van de rede overschatte, bleef revolutionaire regeringen over financiën en andere zaken adviseren, en noch hij noch zijn vrouw vluchtten naar het buitenland toen de volkswoede zich keerde tegen degenen die de macht hadden uitgeoefend en genoten van sociale privileges in het oude regime. Naarmate de revolutie steeds radicaler werd en de bevelhebbers gedwongen werden om te regeren door terreur, bleef Lavoisier beweren dat de Academie van Wetenschappen gered moest worden omdat haar leden loyale en onmisbare dienaren van de staat waren. Deze achterhoede-actie was niet succesvol en hij werd al snel gevangengezet samen met andere leden van de General Farm. De Republiek werd gezuiverd van zijn royalistische verleden. In mei 1794 werden Lavoisier, zijn schoonvader en 26 andere belastingboeren geguillotineerd.

Geboren: Parijs, 26 augustus 1743 – aldaar, 8 mei 1794

Land: Frankrijk

Bronnen: C3 – wikipedia – brittanica – thoughtCo – famous scientists

Film:

Ontdekking(en): wet van behoud van massa KLIK

Jonge geleerde: KLIK

Cartoons: KLIK

Postzegels-Bankbiljet: KLIK

Standbeeld: KLIK