Antoine Henri Becquerel

Franse fysicus die radioactiviteit ontdekte door zijn onderzoek naar uranium en andere stoffen. In 1903 deelde hij de Nobelprijs voor de natuurkunde met Pierre en Marie Curie.

Hij was lid van een wetenschappelijk gezin dat zich over verschillende generaties uitstrekte, met als bekendste zijn grootvader Antoine-César Becquerel (1788-1878), zijn vader, Alexandre-Edmond Becquerel (1820-1991) en zijn zoon Jean Becquerel (1878- 1953).

Na zijn vroege opleiding aan het lyceum Louis-le-Grand, ontving Henri zijn formele wetenschappelijke opleiding aan de École Polytechnique (1872-74) en technische opleiding aan de École des Ponts et Chaussées (Bridges and Highways School; 1874-77). Naast zijn onderwijs- en onderzoeksplaatsen, was Becquerel jarenlang een ingenieur in het Departement van Bruggen en Snelwegen, die in 1894 tot hoofdingenieur werd benoemd. Zijn eerste academische situatie was in 1876 als assistent-leraar aan de École Polytechnique, waar hij in 1895 geslaagd voor de leerstoel natuurkunde. Tegelijkertijd was hij assistent-naturalist van zijn vader in het museum, waar hij ook het hoogleraarschap van de natuurkunde op zich nam na de dood van zijn vader.

Elektriciteit, magnetisme, optische fenomenen en energie waren belangrijke gebieden van onderzoek in de 19e eeuw. Gedurende verscheidene jaren hield zijn onderzoek zich bezig met de rotatie van vlak-gepolariseerd licht door magnetische velden, een onderwerp geopend door Michael Faraday en waaraan de vader van Henri ook had bijgedragen. Henri hield zich vervolgens bezig met infraroodstraling en onderzocht onder meer de spectra van verschillende fosforescerende kristallen onder infraroodstimulatie.Hij breidde het werk van zijn vader uit door de relatie tussen absorptie van licht en de emissie van fosforescentie in sommige uraniumverbindingen te bestuderen.

In 1896 was Henri een ervaren en gerespecteerde fysicus – lid van de Académie des Sciences sinds 1889 – maar belangrijker dan zijn onderzoek tot nu toe was zijn expertise met fosforescerende materialen, zijn bekendheid met uraniumverbindingen en zijn algemene vaardigheid in laboratoriumtechnieken, waaronder fotografie. Samen moesten deze de ontdekking van radioactiviteit binnen zijn bereik plaatsen.

Aan het einde van 1895 ontdekte Wilhelm Röntgen X-stralen. Becquerel ontdekte dat de röntgenstralen die uit het gebied van een glazen vacuümbuis vrijkwamen, fluorescerend waren wanneer ze werden geraakt door kathodestralen. Hij onderzocht of er een fundamenteel verband bestond tussen deze onzichtbare straling en zichtbaar licht. Om deze hypothese te testen, plaatste hij fosforescerende kristallen op een fotografische plaat die was ingepakt in ondoorzichtig papier, zodat alleen een doordringende straling de emulsie kon bereiken. Hij stelde zijn experimentele opstelling gedurende enkele uren bloot aan zonlicht, waardoor de kristallen op de gebruikelijke manier werden opgeladen. Tijdens de ontwikkeling onthulde de fotografische plaat silhouetten van de minerale stalen, in volgende experimenten: het beeld van een munt of metaaluitsparing geplaatst tussen de kristal- en papieren verpakking. Becquerel rapporteerde deze ontdekking aan de Académie des Sciences tijdens haar sessie op 24 februari 1896 en merkte op dat bepaalde zouten van uranium bijzonder actief waren.

Maar de week daarop ontdekte Becquerel dat zijn uraniumzouten doordringende straling bleven uitwerpen, zelfs wanneer ze niet door het ultraviolet in zonlicht werden geactiveerd.
In 1896 publiceerde Becquerel zeven artikelen over radioactiviteit, zoals Marie Curie later het fenomeen noemde. Voor de periode waren de studies van talrijke stralingen (bijv. Kathodestralen, X-stralen, Becquerel stralen, “ontlading stralen”, kanaalstralen, radiogolven, het zichtbare spectrum , stralen van glimwormen, vuurvliegjes en andere luminescerende materialen), en de stralen van Becquerel niet bijzonder belangrijk. Het vereiste de uitbreiding in 1898 van radioactiviteit met een ander bekend element, thorium (door Gerhard Carl Schmidt en onafhankelijk door Marie Curie), en de ontdekking van nieuwe radioactieve materialen, polonium en radium (door Pierre en Marie Curie en hun collega, Gustave Bémont) , om de wereld en Becquerel bewust te maken van de betekenis van zijn ontdekking.

Geboren: Parijs, 15 december 1852 – Le Croisic, 25 augustus 1908

Land: Frankrijk

Bronnen: c3 – wikipedia – britannica – famous scientists

Film:

• How radiation works
• youtube Episode 4 – Henri Becquerel
• youtube 1950s ATOMIC RADIATION INSTRUCTIONAL FILM HENRI BECQUEREL
• youtube Marie & Pierre Curie, Henri Becquerel. The Discovery of Radioactivity 

Ontdekking(en): Radioactiviteit: KLIK

Jonge geleerde: KLIK

Cartoons: KLIK

Postzegels:  KLIK

Standbeeld: KLIK