Aluminiumhydroxide

• Neerslag: Een veel voorkomende methode voor het produceren van aluminiumhydroxide is door het precipitatieproces. Dit omvat het reageren van aluminiumsulfaat of aluminiumchloride met een base, zoals natriumhydroxide, om een oplossing van aluminiumhydroxide te produceren. De oplossing wordt vervolgens gefilterd en de vaste aluminiumhydroxide wordt verzameld en gedroogd.
• Elektrolyse: Aluminiumhydroxide kan ook worden geproduceerd door de elektrolyse van aluminiumoxide of aluminiummetaal in een oplossing van water. Deze methode vereist het gebruik van gespecialiseerde apparatuur en wordt meestal gebruikt om grote hoeveelheden aluminiumhydroxide te produceren.
• Thermische ontleding: Een andere methode voor het produceren van aluminiumhydroxide omvat de thermische ontleding van aluminiumhydroxidemonohydraat, een verbinding die kan worden gevormd door aluminiumoxide met water te reageren. Het monohydraat wordt verwarmd tot een hoge temperatuur, waardoor het uiteenvalt in aluminiumhydroxide en stoom.

Aluminiumhydroxide, ook bekend als Al (OH)₃, is een witte, kristallijne verbinding die een aantal nuttige eigenschappen heeft. Enkele van de belangrijkste eigenschappen van aluminiumhydroxide zijn:

1. Oplosbaarheid: Aluminiumhydroxide is slechts in geringe mate oplosbaar in water, met een oplosbaarheid van ongeveer 0,03 g/L bij 25°C. Dit betekent dat het niet gemakkelijk oplost in water en de neiging heeft om een neerslag te vormen wanneer het wordt gemengd met water.
2. pH: Aluminiumhydroxide heeft een pH van ongeveer 9-10, waardoor het licht alkalisch is. Het wordt vaak gebruikt als een antacida om overtollig zuur in de maag te neutraliseren, en het kan ook worden gebruikt om de pH van waterige oplossingen aan te passen.
3. Thermische stabiliteit: Aluminiumhydroxide is relatief stabiel bij hoge temperaturen en is niet gevoelig voor ontbinding of verbranding.
4. Chemische reactiviteit: Aluminiumhydroxide is niet erg reactief met de meeste andere chemicaliën en vormt niet gemakkelijk complexe verbindingen. Het is echter enigszins reactief met sterke zuren en zal daarin oplossen om aluminiumionen te vormen.
5. Elektrische geleidbaarheid: Aluminiumhydroxide is een slechte geleider van elektriciteit en geleidt elektriciteit niet goed.
6. Brekingsindex: Aluminiumhydroxide heeft een relatief hoge brekingsindex, waardoor het nuttig is als onderdeel van coatings en optische materialen.
7. Dichtheid: Aluminiumhydroxide heeft een dichtheid van ongeveer 2,42 g / cm³, wat iets lager is dan de dichtheid van water.

1. Geneeskunde: Aluminiumhydroxide wordt veel gebruikt als antacida om overtollig zuur in de maag te neutraliseren. Het wordt ook gebruikt in sommige vaccins en als een behandeling voor bepaalde soorten nierziekte.
2. Waterbehandeling: Aluminiumhydroxide wordt vaak gebruikt in waterzuiveringsinstallaties om onzuiverheden en verontreinigingen uit water te verwijderen. Het kan aan water worden toegevoegd om een vlok te vormen, die zich op de bodem van de behandelingstank nestelt en gemakkelijk kan worden verwijderd.
3. Brandvertragend: Aluminiumhydroxide is een effectieve brandvertrager en wordt vaak gebruikt bij de productie van brandwerende materialen, zoals isolatie en beschermende kleding.
4. Cosmetica en producten voor persoonlijke verzorging: Aluminiumhydroxide wordt gebruikt als ingrediënt in sommige cosmetica en producten voor persoonlijke verzorging, zoals tandpasta, anti-transpiranten en deodorants.
5. Vuurvaste materialen: Aluminiumhydroxide wordt gebruikt als vuurvast materiaal bij de productie van keramiek, glas en andere materialen die bestand zijn tegen hoge temperaturen.
6. Andere toepassingen: Aluminiumhydroxide wordt ook gebruikt bij de productie van verven, kunststoffen en andere materialen, evenals in de voedings- en farmaceutische industrie.

De verbinding werd voor het eerst ontdekt in het begin van de 19e eeuw door een Franse chemicus genaamd Henri Sainte-Claire Deville. Deville ontdekte aluminiumhydroxide tijdens een poging om aluminiummetaal te isoleren van aluminiumoxide, een natuurlijk voorkomend mineraal.

Aluminiumoxide was bekend bij oude beschavingen, maar het metaal zelf werd pas in de 19e eeuw geïsoleerd. In 1825 ontwikkelde Deville een proces voor het verminderen van aluminiumoxide met kaliummetaal om aluminium te produceren. Het proces was echter niet efficiënt en het resulterende aluminium was onzuiver.

In 1845 ontdekte Deville dat aluminiumhydroxide kon worden geproduceerd door aluminiumoxide met water te laten reageren. Hij ontdekte dat de resulterende verbinding veel stabieler en gemakkelijker te hanteren was dan aluminiummetaal, en hij begon het te gebruiken in een verscheidenheid aan toepassingen, waaronder de productie van vuurvaste materialen en de zuivering van water.

Tegenwoordig wordt aluminiumhydroxide gebruikt in een breed scala aan toepassingen, waaronder medicijnen, waterbehandeling en de productie van brandwerende materialen en vuurvaste materialen. Het wordt ook gebruikt in cosmetica en producten voor persoonlijke verzorging, evenals in de voedings- en farmaceutische industrie.