Salpeterigzuur wordt meestal gegenereerd door verzuring van waterige oplossingen van natriumnitriet met een mineraal zuur . Het aanzuren wordt gewoonlijk uitgevoerd bij lage temperatuur. Salpeterigzuur is onstabiel en ontleedt snel.

Salpeterigzuur kan ook worden geproduceerd door distikstoftrioxide in water op te lossen volgens de vergelijking:N₂O₃ + H₂O →  2 HNO₂

Een lichtblauw oplossing van HNO₂ wordt verkregen.

Een andere gebruikelijke werkwijze voor het bereiden van salpeterig zuur door omzetting van natriumnitriet (NaNO₂ ) met minerale zuren (zoals HCI, HBr, etc.).

NaNO₂ + H ⁺ —-> HNO₂ + Na ⁺

Het ontleedt langzaam bij kamertemperatuur – en sneller bij verhoogde temperaturen – tot salpeterzuur en stikstofoxide. Salpeterigzuur wordt geoxideerd tot salpeterzuur door actieve oxidatiemiddelen en werkt als een oxidatiemiddel met sterke reductiemiddelen.

Salpeterzuur (HNO ₂ ) is een zwak zuur dat alleen in oplossing of als nitrietzouten voorkomt.

HNO₂ wordt gebruikt voor de basis van zouten en esters. Anorganische nitrieten worden gebruikt als antioxidanten, bijvoorbeeld witte wijn. Enkele vaatverwijdende geneesmiddelen zijn nitriet-esters.

Het is nuttig bij het omzetten van aminen in diazonium verbindingen die worden gebruikt bij het maken azokleurstoffen

HNO ₂ + ArNH ₂ + H ⁺ → ArN = NAr + ₂ H20 (Ar is een arylgroep)

Salpeterigzuur, is ontstaan uit salpeterzuur. Salpeterzuur is gevormd door het samen verhitten van salpeter, blauwe vitriool en aluin. In de 13^de eeuw hebben ze het zuur aangewend om goud en zilver van elkaar te kunnen onderscheiden. In de 17^de eeuw is het gelukt om het zuur te bereiden door zwavelzuur en kaliumnitriet.